Ik heb er een nieuwe collega bij. Dat is apart hè voor een eenmanszaak, sorry, eenvrouwszaak. Het is ook niet echt een collega maar gewoon mijn echtgenoot die van zijn werkgever thuis moet blijven. Hij werkt ‘in de zorg’, al is het op een kantoor, ver weg van de risicogroepen maar toch: better safe than sorry.
Het lijkt bij tijd en wijle wel ‘Debiteuren Crediteuren’ bij ons in huis. Niet bekend met deze hitserie van Jiskefet? Kijk maar eens na op YouTube, hilarisch. Dus het is de hele dag van ‘Goeiesmorregus Edgar’ tot ‘Wat heb jij d’rop?’ en ‘Toedeledokie’. We hebben geen juffrouw Jannie die voor de koffie zorgt, dat doen we om beurten. Je zou van minder melig worden.
Het is best gezellig dat thuiswerken maar ik moet er ook aan wennen. Ik ben al jaren gewend om lekker alleen aan de keukentafel te werken. ’s Morgens vroeg ben ik op mijn best, lekker rustig in huis en geen drukte om me heen. Dat is sinds de uitbraak van corona al anders want mijn jongens gaan sinds maart nog maar zelden naar school en zijn dus veel thuis. Je hebt het niet van mij maar die twee slapen een gat in de dag dus dat verstoort mijn ochtendroutine nauwelijks.
Nu zit ik te werken en hoor ik met enige regelmaat op gepaste afstand een ander toetsenbord dan het mijne rammelen. Of ik hoor ineens ‘Goeiemorgen’ en verbaas me omdat ik dat al gezegd had toen ik de kamer binnen kwam. Blijkt er ineens een online vergadering gestart te zijn. En daar krijg ik toch het één en ander van mee, al begrijp ik de helft van de tijd niet waar het over gaat. Ik moet ook een beetje oppassen dat ik niet door het beeld loop. Maar goed, dat is misschien wel aardig, dan hebben de collega’s een beeld van de wederhelft van hun collega. Nu kennen ze me alleen van de verhalen die hij over mij vertelt en ik ken zijn humor: dat kan best eens een vertekend beeld zijn.
Ik heb niet veel last van het thuiswerken maar ik kan eerlijk zeggen dat ik er naar uitkijk dat de scholen weer fulltime opengaan en kantoor weer toegankelijk is. Hoewel, misschien moet ik wennen aan het nieuwe normaal en blijft deze collega wel altijd op 1,5 meter afstand van mij werken. Dat de nieuwe werkelijkheid wordt dat we altijd samen koffie drinken en een broodje eten bij de lunch. Als we elkaar ’s avonds dan nog maar iets te vertellen hebben…